Marge en ik beginnen allebei sporen van vermoeidheid (en...ahum.....onze leeftijd) te tonen......
De avontuurlijke, onverharde wegen en de onophoudelijke golven beginnen hun tol te eisen.
En toen ik vanmorgen ineens de schuifdeur, los!, in mn handen had was het moment dan toch echt aangebroken om die tol te gaan betalen....
Zelf heb ik, na een genadeloos pak slaag van de Atlantische oceaan, mn grote teen gekneusd en zit nu met een voet in alle kleuren van de regenboog. Ook een spier/pees in mn linker arm schreeuwt (letterlijk) de hele dag dat ik echt even rust moet nemen.
Marge heeft hier en daar wat kleine kwaaltjes (kastjes die niet meer goed dicht gaan etc...) maar een paar dagen geleden viel mij op dat ze ook wat meer herrie begon te maken.... dat is meestal geen goed teken...
Meteen de uitlaat bekeken en jahoor....een steun afgebroken/afgescheurd waardoor ook de einddemper niet geheel gasdicht meer was......
Hij hing gelukkig nog wel aan een andere steun vast, maar op deze manier zou het waarschijnlijk niet lang duren voordat hij er helemaal onder vandaan zou vallen.
Dus met wat spanbanden de boel op zn plek vastgezet.
Helaas zijn kunststof spanbanden en een hete (lekke) uitlaat niet zo'n succesvolle combinatie....
Dus daar moesten we binnenkort maar eens wat anders voor bedenken.
Dan de schuifdeur dus...ja...daar had ik ook niet echt op gerekend... een geleider afgebroken waardoor hij vrijwel helemaal los kwam. Niet fijn als je in je uppie staat met een deur die nauwelijks te tillen is....
Maar met wat kunst en vliegwerk heb ik hem er weer op gekregen en de boel in ieder geval dicht weten te krijgen zodat ik me kon verplaatsen.
Paar Duitsers met een zelfde soort bus aangesproken om te kijken wat er loos was.
Viel helaas niet te maken zo. We hebben het provisorisch op weten te lossen, maar echt fijn open en dicht schuiven deed hij dan niet.
Kreeg wel een tip voor een garage die erg goed zou zijn in het (tijdelijk) oplossen van problemen.
Aangezien ik verder toch geen plannen had ben ik er maar gelijk heen gereden.
Fijn, Joao (de eigenaar) spreekt een goed woordje Engels!
En na de problemen te hebben uitgelegd gingen zijn jongens direct aan de slag.
Nog fijner! een plek waar je gewoon nog direct geholpen kan worden. Heb je in NL niet zo heel veel meer....
Goed, de deur was lastig. Onderdeel had hij niet en ook niks wat er voor door kon gaan.
Maar Joao kende wel iemand die het onderdeel kon maken.
Ondertussen was er alweer iemand lekker aan het bakken en braaien op de uitlaat.
En met wat heerlijk ouderwets beun-laswerk zat hij al snel weer vast op zijn plek. (nee.., APK-waardig is het niet, zo lang hij er maar onder blijft zitten tot ik weer in NL ben...)
De deur zat in ieder geval dicht dus ik kon er gewoon mee rijden. Kan hem nu alleen niet gebruiken..... Dus moet ik nu elke keer via de voorzijde naar binnen. Gelukkig kan je in deze bus gewoon van voor naar achter lopen, maar handiger wordt het er allemaal niet op.
Joao vertelde me dat hij waarschijnlijk dinsdag het onderdeel voor me zou hebben en de deur dan verder zou kunnen maken.
Muito bom!
Dan rijden we maar weer terug naar het strand in de buurt en gaan we daar lekker wat ontspannen en rustig aan wat werken achter de laptop. Zoals dertig plussers dat horen te doen.
Ach, gelukkig komt deze werkplek met een geweldig uitzicht....
- "We don't stop playing because we get old,
We get old because we stop playing" -