Even een minder positief bericht weer....

Zowel Marge als ik liggen op dit moment allebei in de lappenmand....

Ik heb een paar dagen geleden één van de zwaarste wipeouts van mn surfcarrière gehad toen ik een flinke golf bovenop me kreeg waarbij mn armen zo'n beetje uit de kom werden getrokken en mn linker schouder nu behoorlijk naar de klote is.

Zal wel het één en ander flink hebben verrekt...

Heb wat pijnstillers gehaald om vooral voor het slapen te gebruiken.

Verder maar zoveel mogelijk rustig aan doen en hopelijk gaat het snel weer beter.

Surfen zit er dus even niet in. :(

Meteen Marge ook maar weer naar de garage gebracht omdat ik een tik hoorde tijdens het rijden...

Uit mijn ervaring met (oudere) auto's dacht ik het geluid te herkennen en zat ik in de richting van de homokineet/aandrijfas te denken.

Verder nog wel mee door te rijden, maar ik weet dat dat soort problemen alleen maar erger worden.

Dus maar gelijk gebruik gemaakt van dit "rust-moment" en bij Joao aangegeven dat er iets niet goed zat.

Ik moest daar toch zijn vanwege de deur (die overigens weer perfect werkt!) dus ze konden er meteen weer mee aan de slag.

Na een hoop luisteren en zoeken waar het precies vandaan kwam, was de conclusie dat ze verder moesten graven om precies te zien welk onderdeel het was. Maar het was inderdaad iets in de aandrijving.

Waarschijnlijk homokineet, maar het kon ook het differentieel zijn...(!!!).

Dat laatste zou een potentiële ramp kunnen zijn en in het ergste geval zelfs een mogelijk prematuur einde van de trip.......

Dus....met een lichtelijk ongemakkelijk gevoel in mn maag maar weer een airBnB in de buurt geregeld om maar weer af te wachten...

Afwachten hoe mn schouder gaat voelen... en wat de diagnose van Marge gaat zijn.....

In de tussentijd maar weer volop gebruik gemaakt van de gemakken van een echte woning (een warme douche en WC binnen handbereik waren toch wel weer erg fijn...).

We proberen het maar positief te bekijken allemaal... Goed moment om echt even, al dan niet gedwongen, rust te nemen.

Heb mn laptop bij me dus kan lekker wat studeren.


Aangezien surfen er dus niet in zit (zit ook niet aan een strand, dus ik kan ook niet in de verleiding komen...) dacht ik gister maar even een ontspannen wandeling te gaan maken. Zat een mooi klein strandje zo'n 5km hier vandaan. Mooi natuurgebied om doorheen te lopen. Via GoogleMaps een route uitgekozen. Uurtje lopen. Prima. Even wat anders dan elke keer maar die zee. Even connecten met de aarde, dacht ik nog....

Helaas is het dus niet verstandig om blind te vertrouwen op de route die Google voor je uitstippelt....

Want deze ontspannen route verdween na een paar kilometer ineens heuvelafwaarts een steile vallei in.

Een pad was er, afgezien van wat op een smalle opening door het struikgewas leek, ook ineens niet echt meer te zien.

Mn gezonde verstand zei toen al dat ik beter terug kon gaan en andere weg moest pakken.

Maar het kleine jongetje in me zei dat het juist een mooi avontuur zou zijn.

Dus, zoals zo vaak, naar die laatste geluisterd..... en doorgelopen over dit avontuurlijk "pad"....

Steil de helling af over wat ik dacht dat het pad was.

Tot ik op een gegeven moment bijna beneden in de vallei was aangekomen en toen echt geen pad meer zag...

Maar goed....dezelfde weg terug is ook zo stom. Voelt ook wel een beetje als opgeven... En het pad zal zo wel weer tevoorschijn komen...

Dus koppig als ik was ben ik toch doorgegaan.

Tot ik, waar ik al een beetje bang voor was, bij een rivierbedding aankwam.

Gelukkig heeft het nauwelijks geregend de laatste tijd dus ik kon eroverheen komen.

Van een pad was nu echt geen sprake meer terwijl ik de, nog steilere, heuvel aan de andere kant op begon te klauteren.....

Op een gegeven moment had ik even een momentje van: "Wat de fuk ben je nou aan het doen Surie?!"

Terwijl ik achterom naar beneden keek... Steile helling...losse ondergrond...op handen en voeten door struiken en takken strompelen op je sneakers...met één schouder die nauwelijks te gebruiken is en een val al helemáál niet op kan vangen.... met beneden een halfdroge rivierbedding....

Ondertussen ook geen ontvangst op mn telefoon en het afgelopen uur geen mens gezien...

Even zag ik mezelf al in zo'n DiscoveryChannel-documentaire verschijnen over van die onvoorbereide, niet nadenkende en stomme beslissingen makende hikers die dan serieus in de problemen komen....

Maar goed, ik was niet verdwaald. Wist waar de zee was (kon ik ook horen) en ik zat niet echt helemaal in the middle of nowhere.

Dus rustig aan verder de heuvel op geklommen.

Een hoop gevloek, gezweet en wat krassen op mn lijf verder werd het weer wat beter begaanbaar en kreeg ik ook weer ontvangst.

Googlemaps weer geraadpleegd en gekeken of ik op een andere route terecht kon komen.

Dat kon gelukkig en al snel liep ik, een beetje opgelucht, weer op een echt pad richting het strand.

Ik had een behoorlijke detour gemaakt en moest dus nog wel een eindje lopen.

Gelukkig wist ik dat er een restaurantje bij dat strand zat en de gedachte van een vers gebakken visje hield me op de been.

En, na een "ontspannen wandeling" van ruim twee uur, kwam ik daar uitgeput aan....

Om het bord te zien met daarop "Fechado"........oftewel, fukking dicht.

Even bijkomen op het strand dan maar. Blikje cola voor wat energie.

En maar weer terug aangezien het al later was dan verwacht.

Dit keer wel een goede route genomen en na een uur was ik weer terug, maar ik moet eerlijk toegeven dat ik op mn tandvlees liep...

Wat een ontspannen wandeling had moeten zijn was uitgedraaid op een drie uur lange hike door de heuvels en mijn knieën stonden op knappen.

Was weer even helemaal klaar met connecten met de aarde....


Dus op het moment van typen lig ik echt even volledig in de lappenmand.

Schouder lijkt langzaam aan iets beter te voelen dus dat is positief.

Net bij de garage geweest en het probleem is inderdaad de homokineet. Dat is ook positief.

Nu alleen afwachten wanneer ze een vervangend onderdeel kunnen vinden....

Hopelijk nog voor het weekend.

Maar al met al zie ik al wel weer licht aan het einde van dit tunneltje en kan ik deze trip waarschijnlijk toch op een waardige manier af sluiten straks.


Dus nog geen GameOver, maar To be continued........